Canım Babacım Nur İçinde yat...Mekanın cennet olsun...

2,5 yıl süren tedavi ve koşuşturmanın acı sonla bitişi ve ardından koskocaman bir yalnızlık ve acı sonu gelmeyen bir yokluk hissi...

Canım babam oysaki tam 8 yıl önce tam da bu gece doğum günümü evde kutlamak üzere beni sabah işe yolcu edişin ve bana kızım yarın doğum gününü senin evinde kutlayalım akşama görüşürüz sen hazırlığını yap biz annenlerle geliriz deyişin hala kulağımda çınlar durur ...Ve o gece 27 Şubat 2005 saat 1.30 da çalan telefonla nasıl içimin yanıp tutuştuğunu hangi sözcük ifade eder bilmem ama babacım ciğerim hala yanıyor ilk günki gibi...

Canımın içi bugün 39.yaşıma basıyorum ve 30 yaşımdan beri senin yokluğunla hiç yaşlanmıyorum çünkü sen aramızda yokken doğum günümü kutlamak ağırıma gidiyor be mavişimmmm...En son 30 yaşında hep beraber ve mutluyduk ama artık eksiğim be babammmmm....

Nurlar içinde yat mekanın cennet olsun benim yakışıklı prensim...